Evelien Vos (1987) studeerde Bestuurs- en Organisatiewetenschap aan de Universiteit van Utrecht. Ze werkte zes jaar als onderzoeker (Universiteit Utrecht en DSP-groep) en ze schrijft, interviewt en presenteert sinds 2016 voor verschillende organisaties.

In 2016 verscheen haar eerste bundel zeer korte verhalen: Zeer Korte Liefdes bij AFdH Uitgevers.

In 2019 verscheen haar eerste roman: Niemand keek omhoog bij uitgeverij Van Oorschot.

Wil je meer weten? Bel of mail! (06-44559567 / evelien.j.vos@gmail.com)


REFERENTIES

Patricia van Dooyeweerd (coördinator team Wmo, Heerhugowaard):
Evelien en ik hebben maanden samengewerkt aan twee verhalenreeksen (‘Hechter in de buurt’ en ‘Klaar voor preventie? Actie!’). In deze reeksen zijn verhalen gebundeld over het leven van mensen die wonen of werkzaam zijn in de gemeente Heerhugowaard. Evelien heeft de ‘levens’ verhalen ontroerend mooi beschreven. Ze zijn toegankelijk en prettig om te lezen. Ik ben enorm trots op het resultaat dat mede dankzij Evelien zo tot stand is gekomen. Ik heb met veel plezier met haar samengewerkt. Kan niet anders zeggen; een zeer fijn mens!

Carel Helder (Torpedo Theater, Amsterdam):
Twee seizoenen redigeerde en presenteerde Evelien Vos een literair programma in mijn theater. Ik voelde me als Reve die rooms-katholiek was geworden. Mijn haar, dat grijs begon te worden, werd opeens weer donkerblond. Mijn bloeddruk daalde, terwijl mijn jaarinkomen fors bleef stijgen. Het was elke voorstelling vol en iedereen ging blij naar huis. Evelien Vos is een multitalent en een van die talenten is het leiden van gesprekken: intelligent, eigen, rustig, prettig, en altijd ongebruikelijk goed voorbereid. Een ideale interviewer en gespreksleider.

Henk Gossink (KNAP Academie):
Reflectie, waar begint dat? Soms begint reflectie bij de praktijk die je al pratend opnieuw ordent. Soms begint reflectie bij een vraag, die de trainer stelt. ‘Wanneer ben jij tevreden in je werk?’ of een vraag van je buurvrouw: ‘Waar haal je de energie vandaan?’
Als je het geluk hebt dat Evelien Vos aan je bijeenkomst bijdraagt, dan begint reflectie bij een beschrijving van wat je net zelf hebt meegemaakt, maar in woorden die je er zelf nog niet aan had gegeven. Vaak rake en scherpe woorden, maar – zoals een deelnemer heel raak opmerkte – met warmte en mededogen opgeschreven. Zo denk je als deelnemer of, in mijn geval als begeleider, anders over wat je net hebt gedaan en beleefd. Je gedachten worden met de woorden van Evelien uitgetild boven de stroom die je al kende. Ik heb wel eens met een rood hoofd naar de reflectie van Evelien geluisterd, zo raak. Tegelijkertijd was de toon na die reflectie beter, de deelnemers en ik luisterden preciezer. Minder gewichtigheid, meer soortelijk gewicht. Minder gebakken lucht, meer frisse lucht. Dat is het effect op mij van Evelien’s reflecties.